Op 4 mei mochten we het Requiem van Fauré uitvoeren. Het ensemble van Ellen Zijm was een vernieuwende ervaring. Ook het bestuur vond het spannend om met  een ensemble van accordeon, saxofoon en contrabas het Requiem uit te voeren. Maar wat was het mooi! De vele positieve reacties waren ontroerend en hartverwarmend. Fijn dat we op deze manier ons steentje konden bijdragen aan de herdenking op 4 mei. 

Twee keer veel publiek. 

In Hellendoorn was het de eerste keer dat het Sallands Bachkoor een meezing-Johannes Passion uitvoerde. In Dalfsen is het al bijna een traditie geworden om op de maandag in de Stille Week de meezing-Johannes Passion te mogen uitvoeren.

Een mooie start van de Stille Week voor Pasen.

Met delen uit de Messiah van Haydn en het Weihnachtsoratorium van J.S. Bach werd een mooie opmaat gegeven voor Kerst.

Kerstliederen door de eeuwen heen gaven een mooi beeld hoe Kerst in muziek gevierd kan worden.

Uit een recensie:
Jubilerend Bachkoor in glansrol
Dat een 45-jarig koor nog steeds in staat is om de harten van mensen te bereiken, liet het Sallands Bachkoor zaterdag 30 november zien in de Van Dedemkerk in Dedemsvaart. Met twee mooie, maar moeilijke stukken toonde het koor aan over veel kwaliteit te beschikken. Als je af en toe de indruk hebt dat de sopranengroep of de altpartij door slechts één stem wordt gezongen, dan weet je dat daar een ervaren koor staat, onder de inspirerende leiding van dirigent Leendert Runia.
De Oost-Europese Dvorák laat de muziek van zijn  geboorteland meeklinken in zijn Mis, een stuk uit 1887, met de bekende onderdelen Kyrie, en onder meer een Gloria, een Sanctus. Het koor werd begeleid door vaste organist/pianist-begeleider Jan de Roos en twee strijkers van het Naska, het Nationaal Symfonisch Kamerorkest. Vier jeugdige solisten zongen de solopartijen, van wie de sopraan Machteld Vossen grote indruk maakte met haar fabelachtig hoge noten.
De Engelse componist John Rutter schrijft prachtige, misschien wel hemelse muziek en zo klonk het in de goed gevulde Van Dedemkerk ook: wat verrassend moderne, maar ook schitterend harmonische klanken. In het Requiem, geschreven in 1985, – oorspronkelijk eigenlijk een dodenmis – speelt Latijn en Engels door elkaar in allerlei stijlen. 
De hoofdrol was toch wel voor de harpiste Ekaterina Zhurauliova. Op dat mooie instrument begeleidde zij vakkundig en melodieus het koor dat met 50 leden in staat is om heel ingetogen en intiem te zingen, maar af en toe ook krachtig van zich laat horen.